Kahramanmaraş zelzelesinde enkaz altından kurtulan öğrenci arama-kurtarma takımıyla buluştu

KAHRAMANMARAŞ zelzelesinde Hatay’da enkaz altında kalan bilgisayar mühendisliği öğrencisi Ali Korkmaz, kendisini 53 saat sonra enkaz altından kurtaran arama-kurtarma takımıyla aylar sonra bir ortaya geldi. Buluşma sırasında duygusal anlar yaşandı.

Türkiye’de 50 binden fazla kişinin hayatını yitirmesine neden olan felakete Hatay’daki Odabaşı Mahallesi’ndeki sitede yakalanan 20 yaşındaki Ali Korkmaz, enkaz altında kaldı. Sarsıntıda annesini, babasını ve kardeşini kaybeden Ali Korkmaz, kız kardeşiyle İstanbul Büyükşehir Belediyesi İtfaiye takımları tarafından kurtarıldı. Korkmaz, kendisine tıpkı gün ulaşarak, 53 saat sonra enkaz altından kurtaran İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nde vazifeli itfaiyeciler ve Ulusal Medikal Kurtarma (UMKE) takımıyla aylar sonra Avcılar İtfaiyesi Küme Amirliği’nde bir ortaya geldi. Buluşma sırasında duygusal anlar yaşandı.

“ABDÜLKADİR ABİNİN ELİNİ TUTTUĞUMDA YAŞAYACAĞIMI HİSSETTİM”

Depremin birinci anlarından itibaren yaşadıklarını anlatan Ali Korkmaz, “Depremde konut sallanmaya başladı, konutun yıkılacağını hissettim, koşsaydın daha berbat olacaktı. O yüzden yatakta çöktüm. Daha sonra bayılmışım” dedi. Gözünü açtığında bedeninin sıkıştığını fark ettiğini belirten Korkmaz, “53 saat kaldım ben enkaz altında. Zelzele günü yetiştiler, gece geldiler. Abdulkadir abi ile konuştuk. Sağolsun o moral verdi bana. Sonra gereçlerinin olmadığını söylediler, imkanlar çok kısıtlıydı. Ondan sonra sabah gereçleriyle çalışmaya başladılar. O gün öğlen saatlerinde bana ulaşmışlardı. Birinci Abdulkadir abinin elini tuttum. O vakit yaşayacağımı hissettim. Bırakmak istemedim zati Yolda gelirken ağladım esasen. O andan bu ana gelebilmek değişik bir his zaten” formunda konuştu.

ALİ KORKMAZ’I 53 SAAT SONRA KURTARAN İTFAİYECİ KONUŞTU

Ali Korkmaz’ın enkaz altından çıkarılması sırasında çalışan Avcılar’da misyonlu itfaiyeci Abdulkadir Işık ise, “İlk akşam gittik Ali’lerin bulunduğu mahalleye. Talihleri bizim gitmemizdi. Bu türlü duygusal bir bağ oluştu. Artık Ali’nin nenesi ile biz, anne çocuk üzere olduk. Onun duaları sağolsun bize çok yardım etti.  Enkazın altında çalışırken biz çok bitkin düştük lakin dışarı çıktığımızda nenenin duaları ile biz o yorgunluğu unuttuk. Şartlar çok zordu. Ancak Ali bize çok yardımcı oldu. Yeri geldiğinde eline kırıcıyı verdik kırmaya çalıştı. Bizimle muhatap olması, bize yanıt vermesi farklı bir güçtü. Enkazdan çıkınca ziyarete geleceği tarafında kelam vermişti. Kelamını tuttu” diye konuştu.

” ‘ALİ SENİ BURADAN ÇIKINCAYA KADAR BIRAKMAYACAĞIZ’ DEDİM “

İSKİ kurtarma takımından hemşire ve UMKE vazifelisi Hülya Dabakoğlu ise, ” Hatay’a Odabaşı Mahallesi’ne gittiğimizde ortam çok çok dehşet vericiydi. Zira dinmeyen bir yağmur, gök gürültüsü, her yer zifiri karanlıktı. Yalnızca zirve lambalarımız vardı. Ekipmanlarımızı da şimdi ulaşmamıştı. O ortada bölgede arama kurtarma çalışması yaparken Ali’nin anneannesi geldi. ‘Kızım ne olur biraz ileride enkazımız var. Torunum orada. Enkazdan sesler alıyoruz bize yardımcı olur musunuz ?’ dedi. Ben de Abdülkadir kardeşimize söyledim çabucak takımı toparlayıp enkaza yanlışsız yürüdük. Vardığımızda enkaza süratli bir formda müdahale ettik. Birkaç bölgeden ses aldık. Ali’nin sesini aldık. Sabaha kadar çalışmalarımız bu biçimde sürdü. Ali’ye birinci ulaştığımızda Abdülkadir elini tuttu. Daha sonra sıhhat açısından da kıymetlendirme yapmamız gerekiyordu. Zira Ali’nin ayağında bir kütle vardı. Birinci değerlendirmesini yaptığımızda Ali’nin genel durumunun âlâ olduğunu gördük. Elini tuttum. ‘Ali seni bırakmayacağız buradan çıkıncaya kadar. Senden yalnızca güçlü olmanı istiyoruz’ dedim. Ali bize güvendi biz de Ali’ye inandık. inandı. Şükürler olsun Ali’yi oradan sapasağlam çıkardık.  Ali’nin durumu güzeldi. Şükürler olsun ampute edilmeden sapasağlam burada. Bizim için çok hoş bir his. Ali’yi birinci gördüğümüzde o an aklıma geldi. ‘Ali buradayız bırakmayacağız seni’ dediğimizde Ali inanmıştı bize. Biz de Ali’ye inandık ve bugün buradayız ” diye konuştu.