İskenderunlu depremzede ailesiyle kurtulduğu enkazı görünce duygulandı

Kahramanmaraş merkezli birinci sarsıntıda Hatay’ın İskenderun ilçesinde sağ çıktığı meskeninin enkazına günler sonra gelen Ahmet Süralp, kızının ayakkabısını ve kimi eşyalarını bulunca duygusal anlar yaşadı.

Depremlerden evvel İskenderun’da iş makinesi operatörü olarak çalışan Süralp’in eşi ve 7 ile 14 yaşlarındaki kızlarıyla yaşadığı Mustafa Kemal Mahallesi’ndeki 5 katlı apartman, Pazarcık merkezli 6 Şubat’ta meydana gelen 7,7 büyüklüğündeki sarsıntıda yıkıldı.

Apartmanın 5’inci katında yaşayan Süralp ailesi, kısa müddet sonra kendi imkanlarıyla enkazın altından çıkmayı başardı. Hafif yaralanan aile bireyleri, daha sonra İzmir’deki akrabalarının yanına yerleşti.

Çok sayıda komşusunun hayatını kaybettiği yıkıntının etrafında dolaşan Süralp, uzun müddet enkazdan çıktığı noktayı bulmaya çalıştı.

Süralp, enkazı incelerken 14 yaşındaki kızının ayakkabısının tekini ve kendine ilişkin kimi eşyaları buldu. Yıkıntılardaki bir demirde komşusunun çocuğuna ilişkin Galatasaray formasının asılı olduğunu gören Süralp, cep telefonuyla fotoğrafını çekerek çocuğun annesine göstermesi için eşine gönderdi.

“Bir şey güya bizi yatağın kenarına attı”

Ahmet Süralp, AA muhabirine, sarsıntıya ailece uykuda yakalandıklarını, meskenin birden sallanmaya başladığını söyledi.

Sarsıntının kısa müddette geçeceğini düşündüklerini lisana getiren Süralp, sarsıntının bir mühlet sonra daha da şiddetlendiğini söz ederek, “Duracak üzere değildi. Anlatılacak bir şey değil o an. Çok berbat salladı. Daha çok şiddetlendi. Sağ sol yaptı, bizi içine çekti. Onu hatırlıyorum. Ondan sonra diğer hiçbir şey hatırlamıyorum.” dedi.

“Sanki biri yer gösterdi bana. Başımı uzattım, asfaltı gördüm zati. Ondan sonra kendimiz çıktık. Büyük kızımı bulamadım. 10-15 dakika sonra da onu üstte bir yerde buldum. En doruktaydı. Yatağın üstünde yatıyor üzereydi. Ayağının üstünde kolon vardı. Kolonu kenara çektik, onu da çıkardık. İşin değişik tarafı nasıl çıktığımı da hatırlamıyorum. Komşularımızdan birkaç kişi dışında herkes vefat etti. Çok güç bir durum. 5 katlı bina, 10 daire vardı. Biz 5’inci kattaydık. Yataktan kalkamadık zati. Kalkabilseydik biz de ölmüştük. Bir şey güya bizi yatağın kenarına attı. Küçük kızımız Allah’tan yanımızdaydı. Yoksa onu da bulamazdık. Çok garip bir his. Şu kadar yığın içinde ufacık da olsa bir kesim olsa hatıra arıyor insan. Anlatacak söz yok. Çok sıkıntı bir durum. Allah kimseye yaşatmasın.”