Depremzedelere birinci müdahaleyi enkaz altında başlatan hemşire yaşadıklarını unutamıyor

Kahramanmaraş merkezli sarsıntıların akabinde Hatay’a giden Bilkent Şehir Hastanesi hemşirelerinden 25 yaşındaki Emine Severer, yaralılara enkaz altında birinci sıhhat müdahalesini yaptığını ve unutamadığı anlar yaşadığını söyledi.

Hemşire Severer, 6 Şubat’ta yaşanan sarsıntılardan çabucak sonra en büyük yıkımın yaşandığı vilayetlerden Hatay’a ulaşan sıhhat takımları ortasındaydı.

Deprem bölgesinde Ulusal Medikal Kurtarma Takımı (UMKE) olarak misyon yapan genç hemşire, enkaz altındaki birçok insanın kurtarılması ve birinci sıhhat müdahalelerinin yapılmasında faal rol üstlendi.

Bu süreçte birinci defa bir afet bölgesinde bulunan ve unutamadığı birçok anıyı zihnine kazıyan Severer, 12 Mayıs Dünya Hemşireler Günü münasebetiyle yaşadıklarını AA muhabirine anlattı.

“Hatay’a birinci girdiğimizde çok makûs hissettim”

Sahra hastanesinin kurulmasının akabinde da UMKE takımı olarak enkazlarda misyon aldığını anlatan Severer, “Depremin birinci 8 günü Hatay’da kaldım, sonrasında 15 gün müddetle tekrar gittim. Birinci gidişimde kente girdiğimizde çok makûs hissettim, her yer yıkılmıştı, insanların çok fazla yardıma muhtaçlığı vardı.” diye konuştu.

“Enkazda anne ve iki çocuğu vardı”

Hemşire Severer, enkaz başında yaşananları unutamadığını vurgulayarak, şunları kaydetti:

“Çoğu vakit enkazın içine girip yaralıların birinci tedavisini enkaz altında başlattık. Benim için en üzücü olay, enkaz altındaki bir anne ve evlatlarıydı. Anneye müdahale etmek için enkaz altına girdiğimde, yanında iki çocuğu da vardı. Bana ‘Lütfen evlatlarımı benden evvel kurtarın’ dedi. Ancak ne yazık ki dizinin tabanındaki iki çocuğu vefat etmişti. Bunu o an ona söyleyemedim, enkaz altında hareket etmeye çalışması çok riskliydi.”

“İyi ki hemşireyim, yeterli ki zelzele bölgesine gittim”

Enkaz başlarında vakit zaman gözyaşlarını tutamadığını aktaran Severer, zelzelenin meslek hayatında yaşadığı en makûs ve büyük olay olduğunu anlattı.

Hemşire Severer, şöyle devam etti:

“Deprem bölgesine ‘bir taşı bile kaldırabilsem bir insan için faydalı’ diye düşünerek gittim. Hakikaten de o denli oldu… Bir şahsa bile damar yolu açmak, birinin üzerini örtebilmek çok değerliydi. Sarsıntıda kriz uyumu konusunda da deneyim edindim.

Ben 5 yıldır hemşirelik yapıyorum, yaşanan sarsıntıda insanlara yardım ederken ‘iyi ki hemşireyim, âlâ ki zelzele bölgesine gittim’ dedim. Orada insanlara yardım edebildiğimi, onlara gerçek manada uygun geldiğimi, hayatlarına dokunabildiğimi gördüm. Bu çok özel bir histi.”