Eşini ve çocuklarını sarsıntıda kaybedip bacağı ampute olan Zeynep öğretmen öğrencileriyle hayata tutundu

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Hatay‘da asrın felaketinde annesini, kardeşini, eşini ve 3 evladını kaybeden, bacağı da ampute edilen öğretmen Zeynep Işık Kalkan, evlatlarının yerine koyduğu öğrencileriyle hayata yine tutundu.

Asrın felaketine Hatay’ın Antakya ilçesi Akevler Mahallesi’nde yakalanan Türkçe Öğretmeni 34 yaşındaki Zeynep Işık Kalkan, zelzelede 35 yaşındaki eşi Ali Efdal, 6 yaşındaki oğlu Yiğit Eren, 2 yaşındaki ikizleri Oğuz Cet ve Yağız Alp ile birlikte yıkılan binanın enkazında kaldı. Enkazdan 90. saatte kurtarılan Zeynep öğretmen, eşinin ve evlatlarının acı haberini ise hastane yolunda aldı. Bir bacağı ampute edilen ve ömür uğraşı veren Zeynep öğretmen, 55 yaşındaki annesi Ayşe Gül ve 27 yaşındaki kardeşi Şamil Kalkan’dan da acı haber aldı. Tedavi sürecinin akabinde mayıs ayında hayırseverlerin dayanaklarıyla takılan protez bacakla yine yürümeye başlayan Kalkan, eylül ayında çok sevdiği mesleğine ve öğrencilerine Yayladağı ilçesindeki Bezge İmam Hatip Ortaokulunda yine kavuştu. Evlatlarının yerine koyduğu öğrencileriyle hayata tutunan Zeynep öğretmen, meslek aşkıyla takdir topluyor.

“Şubat benim için çok farklı bir mana tabir ediyordu, ta ki 6 Şubat’a kadar”

Ekiplerin kendisini termal kamerayla fark ederek 90. saatte enkazdan çıkardıklarını anlatan Zeynep Işık Kalkan, “Yaklaşık 11 yıldır bu vazifesi yapıyorum. Şubat benim için çok farklı bir mana söz etmeye başladı. Öncesinde şubat benim doğum günümdü. Atandığım ay şubat ayıydı. Şubat benim için çok farklı bir mana tabir ediyordu, ta ki 6 Şubat’a kadar. 6 Şubat’ta, insanın geleceğe dair bir planı olur, biz bir gün sonrası için plan yapmıştık. İşte sabah kalkacaktık, eşyalarımızı hazırlayacaktık. Oğlumun tostunu yapacaktım, koyacaktım çantasına, okula gidecektik. Bizim planımız bu taraftaydı lakin gece büyük bir sarsıntıyla uyandım. Aslında uyanmamla meskenin yıkılması bir oldu. Ben büyük ihtimalle o şiddetin arttığı devirde uyandım. Yıkıldı yani, o an zati bir şey düşünemiyorsunuz. Sanırım bayılmışım. Ayıldığım vakit zifiri karanlığın içindeydim. Dışarıdan bağrışmalar, sesler geliyor. O kadar çok ses duyuyordum ki yani günlerce bağırdıktan sonra üçüncü günü akşam beni termal kamerayla fark etmişler. Enkazdan 90’ıncı saatte çıktım. Yani dördüncü gün çıktım” dedi.

“Hayırseverlerin yardımıyla bir protez çalışması başladı ve protez takıldı”

Ailesinin acısıyla sarsıldığını söz eden Kalkan, hayırseverlerin takviyeleriyle takılan protezle yaşama tekrar başladığını belirterek, “O formda ameliyata girdim ve bir anda bir bacağımdan olmuş oldum. Lakin bu beni sarstı mı; çocuklarımın öldüğünü görmek, eşimin öldüğünü duymak, annem, erkek kardeşim, onların vefat ettiğini duymak esasen beni bitirmişti. Ben bacağımın acısını da hissetmedim, yokluğunu da fark etmedim. Ta ki işte hani yavaş yavaş toparlanmaya başlayınca. Ankara’da yaklaşık bir ay hastanede tedavi gördüm. Bir ay meskende tedaviye devam edildi. Fizik tedavi süreçleri oldu, daha sonra mayısın sonunda protez takıldı. Sağ olsun hayırseverlerin yardımıyla bir protez çalışması başladı ve protez takıldı. Ben ondan sonra yavaş yavaş ayağa kalktığım vakit evet dedim; ayaktasın, mukadderatına inanıyorsun ve bu biçimde devam etmelisin dedim. Yavaş yavaş yürüme çalışmaları başladı. Birinci başta çok zorlandım. ‘Ben bu protezle yürüyemem, çok ağır’ dedim. Yapamam dedim fakat bana inandılar. Oradakiler sağ olsun çok yardımcı oldular, protez merkezindekiler. Yavaş yavaş onların yardımları ile yürümeye başladım. Şu an çok şükür kendi işlerimi kendim halledebiliyorum” dedi.

“Ben öğretmenliği çok seviyorum”

Öğretmenlik mesleğine olan sevgisinin küçük yaşlarda başladığını tabir eden Kalkan, öğrencilerinin gözlerine bakarak acılarını giderebildiğini belirterek, “Çok şükür mesleğime geri döndüm. Zira ben ilkokuldan beri daima öğretmen olmak isteyen bir insandım ve benim için öğretmenliğin çok başka bir kıymeti var. İnsan hani eş olur, arkadaş olur, dost olur, akraba olur lakin benim için sahiden bu çok farklı bir vasıf. Ben öğretmenliği çok seviyorum. Öğrencilerime tekrar kavuşmak beni çok keyifli etti. Onlara bir umut ışığı olmak. Benim yaşadığım zorlukları onların gözlerinin içine bakarak giderebilmek bu benim için çok kıymetli. Onların gözlerindeki sevgi beni tekrar hayata tutunduruyor. Zira evlatlarını kaybetmiş bir anne için en büyük acı bu olsa gerek. Onların hepsi benim birer evladım oldu. Hepsine o gözle bakıyorum. Hepsi benim için çok değerli. Hepsine tek tek isimleriyle seslenmek, gel canım şunu yapalım diyebilmek bu benim için nitekim büyük bir memnunluk. Onlarla birlikte tekrar hayata tutunmaya çalışıyorum. Olağan ki ailem bana çok büyük takviye bu bahiste. Babam benim için hayatımın en değerli insanı, her vakit yanımda. Ben bu formda hayatıma devam etmeye çalışıyorum. Ancak kıymetimizin hissedildiği, öğrencilerimiz tarafından sevgimizin daha çok görüldüğü bir gün olarak tüm öğretmenlerimizin Öğretmenler Günü’nü kutluyorum. İnşallah güzel, hoş beşerler yetiştirebilmeyi, bu vatana millete iyi evlatlar yetiştirebilmeyi rabbim nasip etsin diyorum” formunda konuştu. – HATAY