Hataylı depremzede Hüseyin Çerçi, hibe ve kredi takviyesine reaksiyon gösterdi

Haber: TAMER ARDA ERŞİN – Kamera: ÜNAL AYDIN

Hataylı depremzede Hüseyin Çerçi; Etraf, Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığı’nın depremzedelere konut ve iş yeri için verilecek hibe ve kredi dayanağına reaksiyon gösterdi. Çerçi, “Bu fiyat, dolarda bugünkü kurallar üzerinden… Yarın 30-32 lira olduğunda ne olacak? Biz müteahhidin farkını nasıl ödeyeceğiz?” dedi.

Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat sarsıntılarında en büyük yıkımın yaşandığı Hatay’da yurttaşlar, yıkılan konut ve iş yerlerinin yenisinin yapılması için hükümet tarafından açıklanan kredi ve hibe takviyesi paketine tepkili…

Çevre, Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığı tarafından yürütülen “Yerinde Dönüşüm Projesi” kapsamında; kendi yapısını yerinde inşa edecek afetzedelere, konutlar için 500 bin TL, iş yerleri için de 250 bin TL hibe verileceği açıklanmıştı. Ayrıyeten, konutlar için 500 bin ile 800 bin TL, iş yerleri için de 250 bin ile 500 bin TL ortasında faizsiz kredi kullanma imkanının sağlanacağı belirtilmişti.

Hatay’da konutu yıkılan Hüseyin Çerçi, şunları söyledi:

“Devletin verdiği hibe ve kredi, Yerinde Dönüşüm’ün; hiçbir vatandaşı mutlu etmedi. 150 metrekare daire için 500 bin hibe 700 bin kredi veriyor. Bunu da daireye geçtikten iki yıl sonra, 10 yılda ödememizi talep ediyor. Bu da aylık 5 bin 800 küsur TL’ye geliyor. TOKİ’den verilen yerde de ’18 yılda ödeyin’ deniyor. Birincisi 18 yılda ödemeyi neden burada yapmıyorlar.

İkincisi… Benimle birebir binada oturan kişi nasıl bunun ödemesini yapacak. Şu an 150 metrekare dairenin maliyeti iki milyonu geçiyor. İki milyon TL’yi bulan dairenin geri kalan 800 bin lirasını nasıl bulacağım?

Bunları benim üzere bir vatandaş düşünebiliyor da neden yetkililer düşünemiyor. Ben de tıpkı halde Vali Bey’e bunu iletmek istedim. Kapısından döndüm. Vali Yardımcısına yönlendirdiler. Vali Yardımcısının kapısından döndürüldüm; Etraf, Şehircilik Vilayet Müdürlüğü’ne gitmemi söylediler. Dedim ki, ‘Arayım, görüşeyim…’ Bana numara vermek istediler, o da müdür yardımcısının numarasıymış. Herhalde dedim, ‘Ben o binaya gidene kadar de memur ile görüşürüm, tekrar işime yaramaz. Ben Bakan beyefendiye kadar ulaşmak istiyorum’ dedim.

Dolarda bugünkü koşullar üzerinden bu fiyat. Yarın 30-32 lira olduğunda ne olacak? Biz müteahhidin farkını nasıl ödeyeceğiz?

Çünkü meskenim gitti. İşyerim ağır hasarlıydı, çıktım. Aracım da hasarlı. Bunların hepsini bildirdik makamlara. Bugüne kadar onlarla ilgili arayan da olmadı. Şu an konteynerler için Antakya’ya gitmek istiyorum. Gelemiyorum. Sekiz bin kişinin sırada olduğunu, yeni yapılanlara aktarılacağımızı söylediler. Çocuklarımın eğitimden kaygılıyım. Zira, okulları kurumlara tahsis ettiler. Çocuklar kendi okulunda okuyamayacak. Konteynerlerin içinde okutulacaklar. Kurumlar, konteynerlere geçsin; çocuklar kendi okullarında eğitimine devam etsin.”

“Vali beyefendi 100 günde yıkımların biteceğini söyledi. Tamam tahminen bitirebilir. Şu an dinamit konulup patlatılıyor binalar. Her gün Antakya’nın içinde bomba üzere sesleri duyup, sallantıyı, tozu ve toprağı görebilirsiniz. Çocuklar ani bir dalgınlığında sıçrıyor. Memleketin her yerinden duyuluyor bu patlamalar yetiştirmek için…”