Sera Kadıgil’e Kaygı Yanan Depremzede: “48 Saat Hiç Kimse Yoktu. 3-4 Gün Bağırarak, Donarak Ölen Beşerler Vardı”

Haber : ÇAĞATAN AKYOL – Kamera: ADEM KARABAYIR

Türkiye Personel Partisi (TİP) Sözcüsü Sera Kadıgil, partisinin Hatay’daki afet uyum merkezinde, “Bizi bu kadar sistemsizlikte bu kadar muhtaç halde bırakan o saray rejimini ve onun kurucusu Recep Tayyip Erdoğan’ı, en başa en büyük harflerle not ettik. Burada mümkün kasıtla insan öldürdüler” dedi. Bir depremzede de Kadıgil’e, “48 saat boyunca yalnızca halktan insanları gördük, hiç kimse yoktu. Üç gün, dört gün, aşağıda bağırarak, çağırarak ve donarak ölen beşerler vardı” diye konuştu.

10 vilayette büyük yıkıma ve çok sayıda can kaybına neden olan Kahramanmaraş merkezli sarsıntıların akabinde bölgedeki yurttaşların birden fazla ömürlerini çadırlarda yahut konteynerlerde sürdürüyor. Pek çok dernek ve sivil toplum kuruluşu üzere siyasi partiler de afet bölgelerinde çadırkentler kurarak depremzedelere yardım sağlıyor. TİP de Hatay’ın Antakya ilçesindeki bir parkın içerisinde afet uyum merkezi ve çadırkent kurdu.

“EN BÜYÜK GEREKSİNİMLERİN BAŞINDA HALA ÇADIR GELİYOR”

TİP Sözcüsü Sera Kadıgil de sarsıntıların akabinde bölgedeki son izlenimlerini burada ANKA Haber Ajansı’na anlattı. Zelzelenin üzerinden günler geçmesine rağmen en küçük bir değişiklik olmadığını söyleyen Kadıgil, şöyle konuştu:

“Yani dün gezdiğimiz çadırlarda, çadır bulabilecek kadar şanslı beşerler, bizden ıslak mendil falan istiyorlar. Yani bu düzey bir yokluk, bu düzey bir yoksulluk hali var hala. Herkesin her şeye gereksinimi var hala. En büyük gereksinimlerin başında hala çadır geliyor. Yani neredeyse 20 gün oldu. Beşerler burada ikinci, üçüncü günde ne haldelerse geldiğimiz 19’uncu, 20’nci gün prestijiyle tıpkı devletsizlik hali ile karşı karşıyalar. Bizim burada birinci günden itibaren HAYTAP’la iş birliği içinde hayvan arama-kurtarma, besleme noktamız; çok fazla yaralı hayvan bulundu, sahipsiz kalan hayvanlar, onların sahiplendirilmesi, buradaki hayvanların mamalanması tarafında bir noktamız var. Çabucak ardınızda AGAFED gönüllülerinin, tekrar birinci günden beri, sağ olsunlar bizimle birlikte kurduğu bir sıcak yemek alanımız var. Şu anda burada günde 2 binden fazla beşere sıcak yemek dağıtımı yapılıyor. Çabucak yanımızda revirimiz var. Orada da Memorial kurdu şu anda, TTB iş birliğiyle devam ettiriyoruz. Hala her gün yüzlerce insan buradaki revirden hizmet almak zorunda kalıyor. Yani zorunda kalınan şeyler bunlar.

“KADIN ARKADAŞLARIMIZ PED İSTEMEKTEN BİLE ÇEKİNİYORLAR”

Yanında bir bayan dayanışma ağımız var. Zira şunu fark ettik ki burada bilhassa bayan arkadaşlarımız, en doğal gereksinimleri olan pedi istemekten bile çekiniyorlar. İnanılmaz bir tuvaletsizlik, banyosuzluk halinden, vajinal enfeksiyonlar patlama yapmış durumda. Bayanlar, en temel gereksinimlerine erişemedikleri üzere bunu talep de edemiyorlar. O yüzden bayanlara ve LGBTİ artılara özel bir uyum yapmaya çalışıyoruz. Onun yanında bir kriz masamızdı, artık tahlil masası olarak isimlendiriyoruz, gelen talepleri aldığımız, birebir halde yardımları aldığımız ve bunları dağıttığımız bir yer var. Onun ardında da 300 çadırlık bir alanımız var. Onun da üçte ikisinde depremzede arkadaşlarımızı konuk ediyoruz. Geri kalan kısmında da buraya istekli olarak, sağ olsun, var olsun Türkiye’nin dört yanından gelen, çalışmak için burada olan arkadaşlarımız kalıyor. Bu türlü bir alanımız var burada.

“BİZDEN ÇALDIKLARINI TEKRAR BİZE BAĞIŞLADILAR HAYIRSEVER İŞ ADAMLARI. NEREDE BU PARALAR”

İnsanlar gerçekten çok önemli muhtaçlık içindeler hala. En küçük bir uyum yok hala. Buraya gelen devlet vazifelileri dahi çok önemli mağduriyet içindeler hala. 20 gün oldu. İşi bilen uzmanlarla konuştum. Travma uzmanlarımız bizimle birlikte. Kızılay’ı övmek için çıkıp neredeyse anamıza sövmediği kaldı, Cumhurbaşkanı sıfatı taşıyan o zatın. Kızılay’ın herhalde ömrümde gördüğüm en minik uyum merkezi, Türkiye’nin yaşadığı en büyük afetin göbeğinde şurası. Hakikaten artık beşerler ve biz, hepimiz isyan noktasındayız ve bu yerden göğe haklı bir insan. Ayağında ayakkabı yok hala insanların. Üstünde mont yok. Su yok. Yani şu an kampımızda mesela gereksinimlerimiz var. Çay, yağ, hijyenik ped yok. Yani gerçek düzgün kolonya dağıtmaktan aciz kaldığımız günler oluyor. Hani şu soruyu da ister istemez soruyoruz. Neden bunu halk dayanışmasıyla yapmak zorundayız? Bir hafta oldu mu gösteriler yaptılar, değil mi? Bizden çaldıklarını yeniden bize bağışladılar, hayırsever iş adamları. Nerede bu paralar?

“İNANILMAZ BİR KİMSESİZLİK HALİ YAŞIYORUZ”

Bu beşerler hala neden bir paket bulgur istiyor? Bu çocuklar neden hala bir bar çikolata peşinde? Neden ardımda gördüğünüz bayan arkadaşlarımın tamamı ‘İç çamaşırı’ diye bize gelip gidip soruyor? Neden? Yani bu soruların karşılığını verecek biri yok lakin inançlı alanlarında gidip kendine yakın, tırnak içinde kullanıyorum, depremzedelerden devletimizin ne kadar büyük ve her yere yetiştiğini anlatan, hala tek kaygısı kendi PR’ı olan beşerlerle karşı karşıyayız. Yani dün gittik, bir çadırda iki bacağı sarsıntıdan ampute olmuş beşerler, altında yatak, palet olmadan uyuyor. Hatay’ın Defne ilçesi için konuşuyorum. Dün çıktık daha yani. Artta, burada, 5 dakika değil, kentin merkezine bir çadırkent kurmuşlar kendi imkanlarıyla. Tuvaletleri, duşları yok. Çoluk çocuk ortadalar. Ayaklarında çorap, ayakkabı yok. İnanılmaz bir kimsesizlik hali yaşıyoruz burada. Hakikaten buradaki herkes ismine bunu söylemek zorundayım.”

“ERDOĞAN’I, EN BAŞA EN BÜYÜK HARFLERLE NOT ETTİK”

Depremlerin akabinde iktidar temsilcilerinin “Tek tek not alıyoruz” açıklamalarına da “Sabaha kadar not alsınlar” diye reaksiyon gösteren Kadıgil, şöyle devam etti:

“Biz, onların yaptığını çok daha fazla not alıyoruz. Biz, burada birinci 48 saat tek bir yardım gelmediği için bağıra bağıra can veren insanları not ettik. Onlara bir yardım göndermekten aciz hale getirdikleri Kızılay’ı, kelamda kurup başına kendine yakın diye atadığı ilahiyatçılarla hiçbir işe yaramaz hale getirdiği AFAD’ı ve elbette bizi bu kadar sistemsizlikte bu kadar muhtaç halde bırakan o saray rejimini ve onun kurucusu Recep Tayyip Erdoğan’ı, en başa en büyük harflerle not ettik. Burada muhtemel kasıtla insan öldürdüler. Tekrar söylüyorum; burada muhtemel kasıtla insan öldürdüler. Bu binaların çürük olduğunu herkes biliyor. Buranın fay çizgisi üstünde olduğunu herkes biliyor. Mahallî yöneticisinden bakanlığına, kimse kılını kıpırdatmadı. İnsanlara tabut haline getirdiler burayı. Bu tabutlar birinci zelzelede yıkıldı. Altından insanları, çocukları, bebekleri çıkartmak için bir grup göndermeyi beceremediler. 48 saat diyorum, bakın, 48 saat. Bugün 300’üncü saatteyiz. 500’üncü saatte miyiz? Hala bu insanların odunu yok. Bu insanların çadırı yok. Hala sobaları, temel besine erişimleri, tuvaletleri, banyoları yok. Hala burada devlet yok. Devlet nerede var? Saray rejimi nerede var? Kendi PR’ını yapmak gerektiği vakit var. Burada canhıraş, kısıtlı imkanlarla yardımcı olmaya çalışan insanları kendince not etmeye çalışırken var. Yeterli tutsunlar o defterleri.”

DEPREMZEDE YURTTAŞ: CESETLER AÇIKTA KALDI

Hataylı bir depremzede de yaşadıkları mağduriyeti anlattı. Zelzelede yıkılan 13 katlı binada bir cesedin 3 gün boyunca kaldığını söyleyen yurttaş, “Açıktaydı ceset. Adam yalvarıyor, ‘kurtarın beni’ diye. Enkazın altında kalmış. 8- 10 kişi kaldırmaya çalıştık, kaldıramadık” dedi. Kadıgil de “O sırada madenciler hazırdı, arama-kurtarmaya gelmeye. Bir uçak becerip getiremediler. 30 saat madencileri orada beklettiler. Yurt dışından gelen grupları havalimanlarında beklettiler. İnsan öldürdüler burada ve artık çıkıp reklam yapıyorlar” diye konuştu.

“AMACIMIZ, ENKAZDAKİLERİN CANLI ÇIKARILMASIYDI VE HİÇ KİMSE YOKTU”

Başka bir depremzede de zelzelenin akabinde iki gün boyunca arama-kurtarma gruplarının gelmediğine dikkat çekerek şunları söyledi:

“48 saat boyunca yalnızca halktan insanları gördük. Tırnaklarıyla bir şeyler yapmaya çalıştılar. Bizim esasen o sırada besine yahut battaniyeye gereksinimimiz yoktu. Biz, aslında yemek yiyemedik, o besinleri yiyemedik. Bizim gayemiz, o enkaz altındaki insanların canlı çıkabilecekken çıkarılmasıydı ve hiç kimse yoktu. Vinçsiz, beton kırıcısız yahut ekipmansız yapamazdık. Yapabildiklerimizi yapmaya çalıştık ancak ne kadar? Asla yapamazdık. İnsan gücüyle olmayacak şeyler vardı ve hakikaten çok kötüydü. Siz görmemiş olabilirsiniz, biz gördük. 48 saat, 3 gün, 4 gün aşağıda bağırarak, çağırarak ve donarak ölen beşerler vardı.”

“DEVLET YOK MU DEDİM”

Çınarlı köyünde yaşayan öbür bir depremzede de “Benim yeğenim Antakya’daydı. Biz, kendi gayretimizle çıkardık. İki meyyit çıktı. Babalarını sağ çıkardık. Kendi köyümüzde ziyan yok. Birinci gün hiç kimse yok. İkinci gün de kimse yok. Üçüncü günde biraz millet gördü. Ne asker ne bir şey var. Hakikaten ben dedim, ‘Devlet yok mu?’ Üçüncü gün başladılar” derken yeniden öteki bir yurttaş ise Defne’dekilerin perişan halde olduğunu belirterek, “Ben, Armutlu Mahallesi’nde oturuyorum. Kendi imkanlarımla annemin cenazesini çıkardım. Kardeşimi de canlı çıkardık. İstanbul’da yaralı, fakat yeterli durumda. Köydekiler âlâ ancak kenttekiler çok berbat durumda. Söylenecek kelam kalmadı artık” diye konuştu.